Manuscripta

Zoals velen kende ik haar van Kunststof. Petra Possel. Die leuke, warm-vrolijke stem, altijd goed voorbereid op haar gesprekken, altijd gevat, met psychologisch dóórvragen maar nooit om iemand klem te zetten of aan het janken te krijgen. Zij kende mij niet, want hoe kun je een luisteraar kennen? Maar ons wereldje is klein, en we moeten elkaar geregeld gegroet hebben en misschien kort even gesproken, als ik een schrijver naar de opname vergezelde.

Op een dag werd het menens. Ze was haar geliefde verloren en schreef er een boek over dat Podium mocht uitgeven, Vrouw in de rouw. Ze presteerde iets bijzonders...